Η επιστροφή μιας νέας μαμάς στην εργασία της μετά τη γέννηση του παιδιού της είναι μια από τις πιο απαιτητικές και συναισθηματικά φορτισμένες περιόδους στη ζωή της. Οι νέες μητέρες αντιμετωπίζουν πολυάριθμες προκλήσεις και είναι αναγκαίο να βρεθεί η ισορροπία ανάμεσα στις επαγγελματικές υποχρεώσεις, τις οικογενειακές ευθύνες, τις ζευγαρικές ανάγκες καθώς και τις ανάγκες του εαυτού.
Το νέο μέλος έχει έρθει στην οικογένεια, οι ισορροπίες έχουν αλλάξει και φυσικά εγχειρίδιο χρήσης δεν υπάρχει. i-loxeia
Νέοι τρόποι οργάνωσης έχουν προκύψει από καιρό και έρχεται το σημείο της απόφασης ή της υποχρέωσης, για την επιστροφή της στη δουλειά. Και μιλάμε είτε για απόφαση, καθώς για κάποιες είναι υπαρξιακή ανάγκη να επενδύσουν και στη δουλειά τους, είτε για υποχρέωση καθώς οι οικονομικές απαιτήσεις ξεπερνούν το ενδεχόμενο παραμονής της στο σπίτι. Τότε, αναρίθμητα ερωτήματα προκύπτουν. Πόσο προετοιμασμένη είναι η ίδια για αυτό; Το ζευγάρι;
Θέλει να επιστρέψει η πρέπει; Υπάρχει κάποιος να αναλάβει τη φροντίδα του μωρού; Οι σύντροφοι είναι σύμμαχοι στις νέες συνθήκες; Η μήπως διαφωνούν και συγκρούονται; έχουν κοινή φιλοσοφία;
Οι οικογένειες καταγωγής συμφωνούν να αναλάβουν τη φροντίδα του μωρού; η θα υπάρχει εξωτερική βοήθεια; Ακόμη μια μεταβλητή αποσταθεροποίησης είναι προ των πυλών.
Είναι αρκετά προφανές ότι η σημερινή μητέρα αντιμετωπίζει ενοχές, ανεξαρτήτως της επιλογής που κάνει. Όσες επιλέγουν να μείνουν στο σπίτι νιώθουν ενοχές γιατί «θα έπρεπε» να κερδίζουν χρήματα και να επενδύουν στην καριέρα τους, ενώ όσες εργάζονται νιώθουν ένοχες γιατί τα παιδιά τους μεγαλώνουν και με άλλους φροντιστές. Μια ασταμάτητη, αμφιθυμική, βαθιά υπαρξιακή, σύγκρουση αναγκών.
Αυτό που έχει σημασία, σε κάθε περίπτωση, είναι η γυναίκα να είναι ικανοποιημένη και να αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την επιλογή με το μικρότερο δυνατό κόστος. Αυτό που χρειάζεται να συνειδητοποιήσει η νέα μαμά είναι πρώτα από όλα ότι δεν μπορεί να τα ελέγχει όλα. Δεν είναι σούπερ ήρωας. Η νέα μαμά θα πρέπει να ζητά βοήθεια. Δεν θα πρέπει να τα αναλαμβάνει και να τα χειρίζεται όλα μόνη της. Η ομαδική δουλειά και η ανάθεση αρμοδιοτήτων σε άλλα πρόσωπα, μόνο βοηθητική μπορεί να είναι. Δεν πρέπει να βλέπει όλα όσα πρέπει να γίνουν σαν δική της αποκλειστική δουλειά. Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που μπορούν και πρέπει να παίξουν ρόλο στη ζωή του παιδιού, όπως ο πατέρας του παιδιού.
Η πιο σημαντική μεταβλητή σε όλα τα παραπάνω είναι ο ρόλος του συντρόφου και πατέρα.
Η ενσυναίσθηση, η κατανόηση, η υποστήριξη και η συμπόρευση είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για να οργανωθεί το ζευγάρι και εν συνεχεία η οικογένεια, με στόχο λιγότερες ενοχές και περισσότερη ικανοποίηση.
Ας μην ξεχνάμε πως η προσωπική, η συντροφική και η οικογενειακή ικανοποίηση προέρχεται από:
- Την ερωτική και συντροφική σχέση μεταξύ των γονιών
- Τα πρότυπα συμπεριφοράς και την στάση του εισπνέουν τα παιδιά.
- Τον σεβασμό προς τις επιλογές του καθενός
- Την εποικοδομητική επικοινωνία
- Την ύπαρξη ορίων μεταξύ των μελών της οικογένειας
Και όχι από την απόφαση της μητέρας να μείνει στο σπίτι η να επιστρέψει στη εργασία της.
